BCCAP000000000000012ELEC

46 2. Bracia, którym powierzono nauczanie, niech nade wszystko dają świadectwo życia i niech rozwijają głęboką komunię myślenia i działania pomiędzy sobą oraz ze studentami. W nauczaniu i w rozmowach ze studentami niech używają metod aktywnych, które umożliwią braciom w formacji zdobywanie wiedzy żywej i spójnej. 3. Wykłady niech przygotowują i przeprowadzają z największą starannością, idąc za wskazaniami Kościoła. Niech uważnie śledzą rozwój swojej dyscypliny i dostosowują doń swe wykłady. 4. Zachęca się także, by angażowali swe siły w badania, w przygotowywanie i publikowanie dzieł naukowych, zwłaszcza o tematyce franciszkańskiej. W tym celu im samym oraz innym braciom mogą służyć pomocą promowane przez Zakon instytuty franciszkańskie. Artykuł VII: Formacja ciągła Nr 41 1. Pomni na świętego Franciszka i jego zachętę: „Bracia, zacznijmy służyć Panu Bogu, ponieważ dotychczas uczyniliśmy niewiele albo nic dobrego!”, wszyscy winniśmy być świadomi konieczności formacji trwającej nieustannie. 2. Formacja ciągła jest procesem odnowy osobistej i wspólnotowej oraz odpowiedniego dostosowania struktur i działalności, który ma sprawić, że zawsze będziemy zdolni żyć naszym powołaniem według Ewangelii w konkretnej rzeczywistości każdego dnia. 3. Formacja ciągła obejmuje w sposób spójny całą osobę. Ma ona jednak dwa aspekty: nawrócenie duchowe poprzez nieustanny powrót do źródeł życia chrześcijańskiego i do pierwotnego ducha Zakonu, co ma się realizować w formach przystosowanych do czasu i kultury, a także odnowę kulturalną i zawodową przez, by tak rzec, techniczne przystosowanie do warunków czasu. Wszystko to sprzyja większej, twórczej wierności naszemu powołaniu. Nr 42 1. Formacja ciągła dotyczy wszystkich braci, ponieważ jest ona niczym innym, jak tylko nieustannym rozwijaniem naszego powołania. A zatem obowiązkiem i prawem każdego brata jest to, aby bez cienia wątpliwości i ze wszech miar zatroszczył się o własną formację ciągłą.