BCCAP000000000000012ELEC

28 pielgrzymujący pośród świata. Tenże lud, ustanowiony przez Chrystusa w komunii życia, miłości i prawdy, jest ubogacany przez Ducha Świętego wielorakimi darami i charyzmatami, pożytecznymi dla odnowy i ciągłego budowania tegoż Kościoła, w celu zaprowadzenia królestwa Bożego. 2. Wśród tej różnorodności charyzmatów życie konsekrowane jest znamienitym darem, jaki Kościół otrzymał od swego Pana. Głęboko zakorzenione w przykładach i nauczaniu Chrystusa, wyraża ono wewnętrzną naturę powołania chrześcijańskiego i przynależy do życia Kościoła, do jego świętości i do jego misji. 3. Pośród duchowych rodzin, wzbudzonych przez Ducha Świętego, Kościół zaakceptował braterską wspólnotę franciszkańską. Zatwierdziwszy swą hierarchiczną władzą tę formę życia, którą przedstawił święty Franciszek, Kościół z troskliwością matki nadal jej strzeże tak, aby na jego obliczu zajaśniał z większą przejrzystością obraz Chrystusa ubogiego, pokornego i oddanego posługiwaniu ludziom, zwłaszcza ubogim. 4. Także Zakon Braci Mniejszych Kapucynów został zatwierdzony przez Kościół bullą Religionis zelus, wydaną przez papieża Klemensa VII dnia 3 lipca 1528 roku. 5. Bardzo zatem kochajmy świętą matkę Kościół. Rozważajmy jego misterium, oddawajmy się zgłębianiu jego nauczania, przyjmując je wiernie, i bierzmy czynny udział w jego życiu oraz misji. 6. Wyznając naszą wiarę w Kościół jeden, święty, powszechny i apostolski, który oddycha swymi dwoma płucami Wschodu i Zachodu, co znajduje swój wyraz także w naszym Zakonie, angażujmy się ze wszystkich naszych sił w budowanie Ciała Chrystusa oraz w ukazywanie jego jedności. Nr 11 1. Za przykładem świętego Franciszka, który był mężem katolickim i na wskroś apostolskim, zachowujmy wierne posłuszeństwo Duchowi Chrystusa, który żyje i działa w Kościele. 2. Okazujmy posłuszeństwo i szacunek papieżowi, któremu zakonnicy, także na mocy ślubu posłuszeństwa, są poddani jako najwyższemu przełożonemu, a także kolegium biskupów, którzy razem z nim są widzialnym znakiem jedności i apostolskości Kościoła. 3. Gdziekolwiek jesteśmy, przyczyniajmy się do dobra Kościoła lokalnego poprzez naszą braterską i prorocką obecność, współpracując dla jego wzrostu i postępując zgodnie z naszym charyzmatem, pod kierunkiem biskupa diecezjalnego, aby zaofiarować ludowi Bożemu i całej rodzinie ludzkiej naszą apostolską posługę.