BCCAP000000000000012ELEC

136 4/13 Aby zmienić dyspozycje albo zrealizować jakikolwiek odnoszący się do dóbr doczesnych akt zarządzania nadzwyczajnego, który wykracza poza granice kompetencji własnych, należy uzyskać konieczne pozwolenie bezpośredniego przełożonego wyższego. 4/14 1. Dla zarządzania dobrami Zakon niech przygotuje statut, który powinien być zatwierdzony przez kapitułę generalną. 2. Okręgi lub grupy okręgów, a także konferencje niech przyjmą, stosownie do przypadku, analogiczne statuty, które winny być zatwierdzone przez ministra generalnego, za zgodą jego rady. 4/15 1. W prowincjach i kustodiach należy ustanowić radę ekonomiczną, o której mowa w kanonie 1280 KPK. Zaleca się nadto ustanowienie jednej lub kilku komisji ekonomicznych, których zadaniem będzie udzielanie rad w zarządzaniu dobrami, budowaniu, utrzymywaniu i alienacji domów. 2. Komisje takie są ustanawiane przez kapitułę, która określa także ich kompetencje. Natomiast członkowie komisji, którymi po części mogą być świeccy, są mianowani przez ministra, za zgodą jego rady. 4/16 1. Po skonsultowaniu się z ministrami albo, w razie potrzeby, konferencjami przełożonych wyższych minister generalny, za zgodą swej rady, zgodnie z różną wartością pieniądza, niech ustanowi limit, powyżej którego ministrowie będą zobowiązani prosić o zgodę rady lub o pozwolenie władzy nadrzędnej, aby ważnie podejmować zobowiązania, alienować dobra i czynić wydatki nadzwyczajne. Takie upoważnienia muszą być dawane na piśmie. 2. Minister, za zgodą swej rady, niech uczyni tak samo, uwzględniając konieczne różnice, w odniesieniu do gwardianów własnego okręgu. 3. Za nadzwyczajne należy uważać takie wydatki, które nie są konieczne czy to dla ministra w sprawowaniu jego urzędu i w zwyczajnej posłudze braciom, czy też dla gwardiana w rzeczach, które nie odnoszą się do zwyczajnej troski o wspólnotę braterską jemu powierzoną. Rozdział V: Nasz sposób wykonywania pracy 5/1 Do kapituł poszczególnych okręgów należy przyjęcie odpowiednich, zgodnych z kryterium braterskiej równości norm, odnoszących się do wakacji i czasu wolnego.