BCCAP000000000000012ELEC

134 4/4 1. Minister, po konsultacji z kapitułą domową, za zgodą swej rady, niech ustanowi górną granicę wydatków, jakie może podejmować każda wspólnota braterska, a także niech udzieli odpowiednich wskazań co do pieniędzy niekoniecznych dla potrzeb wspólnoty lokalnej. Wskazane jest, aby każdy okręg miał scentralizowaną administrację ekonomiczną. W tym celu jest pożyteczne, aby na różnych poziomach przygotowywać preliminarze budżetowe. 2. W każdym okręgu niech kapituła zadecyduje, ile pieniędzy potrzeba na utrzymanie zwyczajne danego okręgu, a ile powinna wynosić suma rezerw na wydatki nadzwyczajne ad intra (utrzymanie budynków, chorzy, ubezpieczenia pracowników, formacja) oraz na rzecz solidarności ad extra (misje i miłość bliźniego). Pieniądze przekraczające potrzeby zwyczajne i nadzwyczajne danego okręgu niech będą wielkodusznie oddane do dyspozycji Zakonu, Kościoła i ubogich. 3. Należy do ministrów, za zgodą ich rady, ustanawianie funduszy czy rezerw finansowych, jak to wskazano w paragrafie 2. Dochód pochodzący z takich inwestycji niech będzie spożytkowany zgodnie z przeznaczeniem tychże rezerw. Każda inwestycja, czy to w postaci nieruchomości, czy też pieniędzy lub innych instrumentów finansowych musi być zarządzana i poddawana ocenie zgodnie z zasadami etycznymi nauczania społecznego Kościoła. 4/5 Należy do ministra generalnego lub ministra prowincjalnego, za zgodą własnej rady, z zachowaniem wskazań co do administrowania dóbr doczesnych, odpowiednie dysponowanie dobrami zbywającymi w prowincjach lub kustodiach. 4/6 Należy do kapituły prowincjalnej ustanawianie norm co do używania dóbr wspólnot braterskich zniesionych, z zachowaniem woli fundatorów lub ofiarodawców, jak też uprawnień prawomocnie nabytych. Natomiast gdy idzie o dobra zniesionego okręgu, kompetentny jest minister generalny, który powinien kolegialnie ze swą radą podjąć stosowną decyzję, wysłuchawszy konferencji i zainteresowanych ministrów z ich radnymi. 4/7 Solidarność ekonomiczna w Zakonie powinna być regulowana przez odpowiedni statut, w którym zostaną określone relacje między okręgami i konferencjami oraz pomiędzy nimi a całą naszą wspólnotą braterską. Taki statut powinien być zatwierdzony przez kapitułę generalną.