BCCAP000000000000012ELEC

132 2/18 Zgoda na przyjęcie święceń powinna być udzielana tym kandydatom, którzy nie tylko posiadają wymaganą dojrzałość ludzką i duchową, ale też ukończyli w całości i z pożytkiem studia filozoficzne i teologiczne przewidziane przez Kościół. 2/19 Po ukończeniu formacji specyficznej ordynariusz zakonny może przedstawić profesa wieczystego ministrowi generalnemu, aby ten, za zgodą swej rady, dopuścił go do święceń diakonatu stałego. W przypadku zakonnika takie dopuszczenie wymaga ponadto pozwolenia Stolicy Apostolskiej. Stały diakon, który wykonuje swą posługę za zgodą ordynariusza miejsca i swego ordynariusza zakonnego, jako profes pozostaje w zależności od prawa własnego i nie może pretendować, aby być przeznaczonym do wspólnoty braterskiej, która jest obecna na terenie diecezji, gdzie został wyświęcony. 2/20 Oprócz biblioteki centralnej czy regionalnej, które są zdecydowanie zalecane, w każdym z naszych domów powinna znajdować się biblioteka wspólnotowa, zaopatrzona stosownie do potrzeb każdej wspólnoty braterskiej. Dostęp do naszych bibliotek, gdzie tylko jest to możliwe, powinien być otwarty także dla osób postronnych, z zachowaniem jednak należnych środków ostrożności. Na ile to możliwe, w naszych bibliotekach należy korzystać z systemów informatycznych. 2/21 Decyzje odnoszące się do Kolegium Międzynarodowego są w kompetencji ministra generalnego, za zgodą jego rady. Rozdział III: Nasze życie modlitwy 3/1 W naszych braterskich wspólnotach, jeśli okoliczności na to wskazują, niech niektórzy bracia będą wyznaczeni do przygotowania celebracji liturgicznych. 3/2 1. Co roku, po uroczystości świętego Franciszka, w każdej z naszych wspólnot braterskich należy celebrować wspomnienie wszystkich zmarłych braci, sióstr, krewnych i dobrodziejów. 2. Co do modlitwy za zmarłych, postanawia się, co następuje: w przypadku śmierci papieża, ministra generalnego i byłego ministra generalnego niech każda wspólnota braterska odprawi jedną Mszę świętą za zmarłego; tak samo należy uczynić w przypadku radnych i byłych radnych generalnych w każdej wspólnocie braterskiej tej grupy okręgów, do której należeli zmarli.