BCCAP000000000000012ELEC

Rozdział II: Powołanie do naszego życia i formacja braci 2/1 1. Wspieraniu powołań bardzo sprzyja stworzenie młodym ludziom możliwości uczestniczenia w jakiś sposób w naszym życiu braterskim. Bardzo stosownie może się to odbywać w specjalnie przygotowanych domach, gdzie jednocześnie będzie im zaofiarowana pomoc w osobistej refleksji. 2. Aby powołania do życia zakonnego były właściwie pielęgnowane i odpowiednio przygotowywane, ministrowie prowincjalni, za zgodą swej rady i, jeśli wyda się to celowe, po uzyskaniu opinii kapituły prowincjalnej, mogą erygować specjalne instytuty, zgodnie z potrzebami regionów i czasu. 3. Instytuty te niech będą zorganizowane według zasad zdrowej i spersonalizowanej pedagogiki, w ten sposób, aby wychowankowie, łącząc formację naukową i ludzką, podtrzymując więzi ze społeczeństwem i rodziną, prowadzili życie chrześcijańskie odpowiednie dla ich wieku, ducha i rozwoju, a więc takie, które pozwoli rozeznać i rozwinąć powołanie do życia zakonnego. 4. Jest rzeczą konieczną, aby podejmowane studia zaprogramować w taki sposób, by wychowankowie mogli bez trudności kontynuować je gdzie indziej. 2/2 Minister prowincjalny, za zgodą swej rady, ustanawia tryb odbywania próby dla zakonnika, który z innego instytutu zakonnego przechodzi do naszego Zakonu. Po upływie trzech lat czas takiej próby nie może być przedłużony ponad jeden rok. 2/3 1. Dla rozwijania badań w zakresie duchowości i franciszkanizmu, zarówno z punktu widzenia historycznego, jak i systematycznego, a także dla przygotowania formatorów i wykładowców z dziedziny duchowości, nasz Zakon wspiera Franciszkański Instytut Duchowości jako narzędzie uprzywilejowane. 2. Ze względu na swój charakter międzynarodowy i międzyfranciszkański Instytut niech będzie zarówno stałym punktem odniesienia dla wymiany międzykulturowej wewnątrz Zakonu, jak również miejscem studiów oraz poszukiwań podejmowanych w obliczu ciągle nowych sytuacji, które stawiają pytania o nasze życie i nasze powołanie. 3. Zaleca się, aby Instytut, w ścisłej współpracy z sekretariatem generalnym formacji, pełnił funkcję koordynującą pomiędzy analogicznymi instytucjami akademickimi, rozwijanymi przez Zakon na różnych poziomach.