BCCAP000000000000012ELEC

122 rozumienia misterium samego Boga oraz przyczyniając się do ich doskonalenia poprzez świadectwo własnego charyzmatu. 8. Niech też wspierają te przemiany, które mogą sprzyjać nadejściu świata nowego, i niech będą uważni na idee, które mają wpływ na sposób myślenia oraz działania ludzi. Nr 178 1. Bracia, którzy za Bożym natchnieniem czują się powołani do działalności misyjnej w regionach, gdzie konieczne jest pierwsze głoszenie lub wspieranie młodych Kościołów, albo gdzie jest nagląca potrzeba nowej ewangelizacji, niech przedstawią swój zamiar własnemu ministrowi. 2. Minister po stosownym rozeznaniu, zależnie od uwarunkowań każdego, niech zapewni im przygotowanie teoretyczne oraz praktyczne z misjologii, z ekumenizmu i z dialogu międzyreligijnego, oraz niech da im obediencje, zachowując wskazania naszego prawa własnego. Minister może też zaproponować innym braciom zdatnym, aby wyjechali na misje. 3. Ministrowie niech nie odmawiają wysyłania osób zdatnych z powodu niedostatku braci w prowincji, lecz niech powierzą wszelkie swe troski i niepokoje Temu, który nieustannie troszczy się o nas. 4. Różne okręgi Zakonu, stosownie do możliwości, niech wielkodusznie wspomagają się pomiędzy sobą i niech przez ministra generalnego ofiarują misjonarzy i pomoc bardziej potrzebującym. 5. Bracia niech będą zapraszani do wzięcia udziału w działalności misyjnej, także czasowo, nade wszystko ze względu na pewne posługi specyficzne. 6. Ministrowie niech popierają u braci umiłowanie i ducha współpracy na rzecz działalności misyjnej, tak aby wszyscy według swego stanu i uzdolnień wypełniali swą powinność misyjną przez braterskie relacje z misjonarzami, przez modlitwę za nowe Kościoły i w jedności z nimi, a także budząc wśród ludu chrześcijańskiego zainteresowanie misjami. Nr 179 1. Ponieważ stan tych, którzy ślubują rady ewangeliczne, należy do życia i świętości Kościoła, bracia misjonarze niech gorliwie do niego zachęcają, szerząc zwłaszcza naszego ducha i obecność naszego charyzmatu w Kościołach lokalnych. 2. Wspierajmy rozwój wszelkich przejawów życia rodziny franciszkańskiej. Doceniajmy także szczególny wymiar misyjny życia kontemplacyjnego naszych