BCCAP000000000000012ELEC

120 Rozdział XII: Głoszenie Ewangelii i życie wiary Artykuł I: Nasze zobowiązanie do ewangelizowania Nr 175 1. Chrystus Jezus, Ewangelia Boga, pierwszy i największy głosiciel Ewangelii, posłał apostołów, aby ewangelizowali wszystkie ludy i ustanowił swój Kościół powszechnym sakramentem zbawienia, misyjnym więc ze swej natury. 2. W Kościele, wspólnocie wiary i miłości, ożywianej przez Ducha Świętego i pielgrzymującej w czasie, wszyscy ochrzczeni, a zwłaszcza zakonnicy, na mocy ich specjalnej konsekracji, są wezwani, aby żyć łaską ewangelizowania, wypełniając w ten sposób polecenie Pańskie. 3. W swoich czasach, z natchnienia Bożego, święty Franciszek odnowił ducha misyjnego przykładem życia i mocą swej Reguły. 4. Jego wspólnota braterska, żyjąc w postawie minoritas i pozostając w drodze, dała impuls do działalności misyjnej Kościoła, polegającej na głoszeniu Ewangelii oraz nadejścia królestwa; działalności, która przemienia samego człowieka i stwarza nowy świat w sprawiedliwości i pokoju. 5. Dlatego też Zakon nasz przyjmuje za własne zadanie ewangelizowania, które przynależy do całego Kościoła, doceniając tym samym działalność misyjną i podejmując ją jako jedno ze swych głównych zadań apostolskich, aby przyczyniać się do odnowy i budowania Ciała Chrystusa. Nr 176 1. W naszej braterskiej wspólnocie apostolskiej wszyscy jesteśmy powołani, aby radosne przesłanie o zbawieniu zanosić do tych, którzy nie wierzą w Chrystusa, na jakimkolwiek kontynencie lub w jakimkolwiek regionie się znajdują. Tak więc wszyscy uważamy się za misjonarzy. 2. Obok powszechnego zadania misyjnego, które realizowane jest we wspólnotach chrześcijańskich, zdolnych promieniować świadectwem ewangelicznym w społeczności, uznajemy szczególny stan tych braci, zwykle nazywanych misjonarzami, którzy pozostawiają własny kraj pochodzenia, będąc posłani do wypełnienia swej posługi w odmiennych kontekstach społeczno-kulturowych, w których Ewangelia nie jest znana albo gdzie potrzebna jest pomoc młodym Kościołom.