BCCAP000000000000012ELEC

114 4. Niech działają z właściwym zrozumieniem i rozwagą, dostosowując się do czasu i warunków różnych regionów, tak aby bracia przedstawiali własne zdanie z ufnością, w wolności i szczerze, a także aby wspólnie szukali tego, co prowadzi do nieustannej odnowy naszego życia i do rozwoju działalności. Artykuł II: Posłuszeństwo braci z miłości Nr 165 1. Bracia, wstępując w ślady Pana Jezusa, który przez całe życie poddawał swoją wolę woli Ojca, przez ślub posłuszeństwa poświęcają Bogu własną wolę jako ofiarę z siebie samych, nieustannie dostosowują się do zbawczej woli Boga, nade wszystko umiłowanego, a także włączają się w posługiwanie Kościoła. 2. Ponadto, żyjąc w posłuszeństwie, razem ze wspólnotą braterską, z większą pewnością odkrywają wolę Bożą, ukazują komunię trzech Osób Boskich i umacniają jedność braterską. 3. W duchu wspaniałomyślności, w którym przyrzekli rady ewangeliczne, niech będą posłuszni przełożonym w sposób aktywny i odpowiedzialny, z wiarą i miłością wobec woli Bożej. 4. Niech będą w pełni świadomi, że ofiarowanie Bogu własnej woli, dobrowolnie uczynione, bardzo przyczynia się do osobistej doskonałości i staje się dla innych świadectwem królestwa Bożego. 5. Przylgnąwszy do Chrystusa, który choć był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał, niech uznają ograniczenia ludzkiego pośrednictwa wobec woli Bożej. Pomni na to, że krzyż jest dowodem i sprawdzianem największej miłości, która wymaga daru z samego siebie, niech trwają w komunii braterskiej, żyjąc dzięki temu w doskonałym posłuszeństwie i uczestnicząc w dziele odkupienia. Nr 166 1. Niech bracia swych ministrów i gwardianów traktują z miłością i szacunkiem. Gotowi okazywać im posłuszeństwo w duchu wiary, niech przedstawiają im swe opinie i własne inicjatywy dla dobra wspólnego. Do przełożonych należy podjęcie decyzji i polecenie rzeczy do wykonania, po skwapliwym rozważeniu wszystkiego razem z braćmi. 2. Prawdziwym posłuszeństwem jest także wszystko to, co brat czyni dobrego, z czystą intencją i z własnej inicjatywy, gdy wie, że nie jest to sprzeczne z wolą przełożonych i nie wpływa negatywnie na jedność braterską.